Jos Cuijten over de ontwikkeling die ze heeft meegemaakt via een katholiek gezin, de gezondheidszorg, spiritualiteit, homeopathie, corona en die haar uiteindelijk gebracht heeft waar ze nu staat. Ze wil mensen bewust maken, wakker schudden. Om zelfstandig na te denken en niet als na-apers, schapen in een kudde, mee te lopen met de gevestigde orde.
In Ik zie ik zie wat ik zie vertelt Jos Cuijten over haar zoektocht naar haar plekje in deze wereld omdat het leven volgens Jos echt eenvoudiger kan. Haar leven is meer leven geworden dan overleven. Jos groeide op als jongste in een Katholiek gezin in Maastricht. Als jongste kreeg ze steeds te horen: ‘jij weet van niets, jij moet je mond houden’. Zo ontwikkelde Jos al vroeg de overtuiging ‘ik weet van niets’. Op haar 17e ging ze naar Amsterdam waar ze de Verpleegkundige A opleiding ging volgen. Ze kon uit huis en verdiende daarmee haar eigen inkomen. Een andere overtuiging was hiermee beklonken: blijf onafhankelijk. Tijdens haar opleiding kreeg ze een kritische blik op de gezondheidszorg. Na haar opleiding vertrok ze naar de kibboets in Israël. Weg van ziektes en dood.
Na twee jaar in de Kibboets met veel plezier geleefd en gewerkt te hebben, ging Jos terug naar Nederland. Ze volgde de opleiding Docent Drama. Zo werd Jos docent en merkte dat hier haar ervaringen in de gezondheidszorg nuttig waren.
Door het zware werk in de verpleging en in de kibboets kwam Jos in de WAO terecht. Via een Stichting ging ze trainingen geven in het omgaan met mensen met dementie. In die periode, juist toen Jos vast zat in haar leven, leerde ze Mieke Berger kennen en dat veranderde haar leven. Mieke leerde Jos op een heel andere manier naar de wereld te kijken. Dat resulteerde dat ze weer de regie over haar eigen leven kreeg. Ze leerde met haar diepgewortelde overtuigingen om te gaan en zette haar eigen bedrijf op. Ze ging hiermee doen waar ze goed in was: het trainen van zorgprofessionals, familie en anderen in het omgaan met mensen met dementie.
Door de coronapandemie stond haar bedrijf stil en werd ze zich langzaamaan bewust van de polarisatie in de wereld die zich gedurende de afgelopen twee jaar voltrok. Ze verbaasde zich over hoe de mainstreammedia ieder dag de huiskamer domineerde, hoe mensen het nieuws klakkeloos overnamen en zag dat het leven geregeerd werd door angst. Ze ging op onderzoek uit en las veel
boeken en publicaties, bekeek video’s en merkte dat niets is wat het lijkt. Ze ging op een andere manier naar het leven, de mensen en de gebeurtenissen kijken en voelde wat dat met haar deed. Dingen gebeuren en daar heb je geen invloed op, vond Jos. Waar de angst regeerde in de wereldse gebeurtenissen, kon Jos het juist loslaten.
Met haar verhaal wil Jos een ander geluid laten horen en anderen meegeven zelfstandig na te denken en niet als na-apers, schapen in een kudde, mee te lopen met de gevestigde orde.
Het vraagt moed om anders te denken en anders te doen.