In Ouder van mijn ouders komen voor het eerst kinderen van verstandelijk beperkte ouders zelf aan het woord. Kinderen voor wie nauwelijks aandacht was. Met het boek hoopt belangenvereniging Sien samen met de auteurs dat het heikele thema bijdraagt aan een brede discussie in samenleving en politiek. Op 31 mei wordt het boek aangeboden aan de leden van de Vaste Kamercommissie van VWS.
Verstandelijk beperkte ouders
In Nederland wonen duizenden normaal begaafde kinderen van ouders met een beperking. Opgroeien bij verstandelijk beperkte ouders kan heel ingrijpend zijn. Vaak ervaren deze kinderen, ook in hun volwassen leven, problemen op allerlei gebied. Zij voelen zich vaak extra verantwoordelijk voor hun ouders, broertjes en zusjes of ervaren eenzaamheid omdat niemand in hun omgeving hen echt begrijpt. Sien biedt deze (volwassen) kinderen de gelegenheid hun ervaringen met elkaar te delen met ondersteuning van de werkgroep ‘Kinderen van verstandelijk beperkte ouders’ (KVBO).
Indringende verhalen
In opdracht van Sien schreef Karel Bruinsma het boek Ouder van mijn ouders waarin hij acht levensverhalen vertelt van kinderen die opgegroeid zijn bij verstandelijk beperkte ouders. Daarnaast sprak Bruinsma met mensen uit politiek, de academische wereld en de zorg over dit precaire onderwerp. De portretten zijn gemaakt door fotograaf Maarten Verbaarschot. Auteur en fotograaf geven met Ouder van mijn ouders een stem en gezicht aan een vergeten groep kinderen. Bruinsma: ‘Het zijn indringende verhalen, maar er spreekt ook moed en optimisme uit.’ Wat Bruinsma vooral trof is hoe moeilijk het is voor kinderen om ouders te hebben die niet tot zeer beperkt beschikbaar zijn. ‘Het besef dat je moeder geen moeder kan zijn. Dat is soms echt traumatisch.’
Sobere foto’s
In het boek komen beide vakgebieden en interesses van Verbaarschot samen. ‘Ik heb altijd een zekere betrokkenheid gehad met mensen die het niet komt aanwaaien, die ingewikkelde situaties meemaken.’ Van huis uit trok hij veel op met een oom met een verstandelijke beperking, iemand die anders was dan anderen. ‘Ik vond hem op een bepaalde manier stoer en ik voelde me vertrouwd met hem.’ Voor de meeste geportretteerden is het een behoorlijke stap om met hun verhaal naar buiten te komen, merkte Verbaarschot. ‘Maar ze hopen zo bij te dragen aan erkenning en anderen uit te nodigen om zich in dit probleem te verdiepen en er iets makkelijker over te praten.’ Hij maakte de foto’s bij de geïnterviewden thuis, als het even kan in natuurlijk licht. ‘Ik streef naar sobere foto’s, het verhaal is al heftig genoeg.’
Werkgroep KVBO
Sien ondersteunt de werkgroep Kinderen van beperkte ouders (KVBO). Deze werkgroep zet zich in voor erkenning van de problematiek waarmee kinderen van deze bijzondere ouders worden geconfronteerd. Het boek is voor de werkgroep een mijlpaal in hun werk om dit thema voor het voetlicht te brengen.
Meer informatie is te vinden op de website van Sien.