De metafoor in de praktijk
De zorgvragers die bij ons terecht komen, zijn vaak al meerdere keren vastgelopen. Hun piraat heeft al flinke schade aan het schip toegebracht en ze zijn zich lang niet altijd meer bewust van een kapitein die zich ook op het schip bevindt. We ontmoeten mensen die zich aanmelden bij de geestelijke gezondheidszorg vaak niet als ze nog volop in zichzelf geloven, maar pas als er al het één en ander gebeurd is dat hun leven heeft beïnvloed.
Veel van onze zorgvragers hebben verschillende zorgverleners gezien, de meesten zijn gediagnosticeerd en komen op een plek terecht die past bij dat label. Ze zijn gezien in de schade die de piraat aangericht heeft en worden behandeld vanuit dat perspectief.
Het kan zijn dat je zelf op een plek werkt waar gespecialiseerde zorg wordt geboden. Je ontmoet dan vooral de zorgvragers die bij dat specialisme passen. Het is daarom lang niet altijd vanzelfsprekend dat je nog oog hebt voor de kapitein in je zorgvrager of (als je daar wel oog voor hebt) dat het ook lukt om door het verstoorde (piraten) gedrag de kapitein te laten groeien. In andere woorden gezegd; we zijn in de geestelijke gezondheidszorg geneigd om vat te willen krijgen op het piratengedrag dat iemand vertoont, geven hem daardoor onbedoeld meer identiteit en weten vaak niet meer wie iemand ten diepste is en wat hem drijft.
In Laveren in de GGZ leer je hoe je opnieuw zicht krijgt op wie iemand ten diepste is, hoe je daarmee in contact komt en hoe je ander kunt begeleiden tijdens zijn ontwikkelproces. Voor alle duidelijkheid; er zal gesproken worden over zorgvragers en zorgverleners. Jij bent degene die zorg verleent. Dit betekent niet dat je volledig vrij bent van je eigen piraat. (In het boek Laveren in de GGZ wordt daar uitgebreid op in gegaan.) Het betekent wél dat je vermogend genoeg bent om je kapitein aan het roer te zetten en een leven te leiden dat jij (over het algemeen) zelf regisseert en aanstuurt. De zorgvragers die in dit boek genoemd worden, zijn de mensen die niet meer de regie over hun eigen leven voelen, zich melden voor zorg en anderen nodig hebben om hen te behandelen, begeleiden of coachen.