Helaas worden de soms wereld reddende eigenschappen van de autist, nogal eens niet opgemerkt, thuis, maar vooral op school. Zo’n 5000 kinderen, waaronder veel kinderen met autisme, zitten noodgedwongen thuis omdat zij niet op een school terecht kunnen. Wat dat aan gemis van intelligentie, mogelijkheden en toekomstperspectief voor deze kinderen, maar óók voor de samenleving betekent, is met geen pen te beschrijven. Deze lacune moet doorbroken worden. Op bevlogen wijze geeft schrijver en autist Ferrian Jonker hier zijn visie op, met suggesties en krachtige aanbevelingen. ‘Juist in deze turbulente tijd is de autist met zijn speciale gaven echt nodig. Hij/zij is werkelijk een zegen!’
Dat autisme gevolgen heeft voor vele aspecten van het leven, zowel voor de persoon zelf als voor de omgeving, ondervond ook de schrijver van dit boek, Ferrian Jonker. Pas op hoge leeftijd kwam hij er achter dat hij een vorm van autisme heeft. En toen vielen voor hem veel gebeurtenissen op zijn plaats. Zijn leven lang zocht hij naar wat hem zo ‘anders’ maakte, waarom hij zich vaak een ‘vreemde eend in de bijt’ voelde. Een zoektocht waarbij hij vaak op een muur van onbegrip stuitte, maar vooral voelde hij zich niet geaccepteerd zoals hij was. Ook nadat hij ‘uit de kast’ kwam, begrepen mensen hem niet altijd en voelde hij zich afgewezen. Hij schreef hierover zijn eerste boek Gelukkig ik ben gewoon autist.
